PETER o' TOOL

                         

Όλα τα φώτα στραμμένα επάνω του. Είναι η ώρα για την απονομή του τιμητικού  βραβείου. Υποψήφιος οκτώ φορές για Όσκαρ και δεν κέρδισε. Δεν κέρδισε καμία ! ακούει το όνομά του ν’ ανακοινώνεται. Στέκεται ακίνητος. Περίμενε τόσα χρόνια αυτή τη στιγμή. Αλλά παραμένει ακίνητος.

Ξαφνικά, σηκώνεται. Τυφλωμένος από τα φώτα περπατάει ως τη σκηνή. Δεν ακούει, δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρω του. Διάφορες σκέψεις περνάνε από το μυαλό του. Η ζωή του περνάει μπροστά στα μάτια του σ’ ένα κολλάζ.

Τα κατάφερε περίφημα, αν σκεφτεί κανείς πώς είναι εθισμένος στο αλκοόλ. Τον τελευταίο καιρό έχει προκαλέσει μόνο με τα προβλήματα του. Το αλκοόλ, τα ναρκωτικά, διάφορα επεισόδια. Θυμάται το επεισόδιο με τον φωτογράφο και χαμογελάει αμυδρά.

Στάθηκε τυχερός, σκέφτεται. Θα μπορούσε να τον έχει διώξει ο David Lean τότε. Αλλά δεν το έκανε! Γιατί όμως; Ο τρόπος που του μίλησε δεν έδειχνε κανέναν σεβασμό, καμία υποχρέωση. Μα να πει στον σκηνοθέτη « Εγώ ξέρω καλύτερα από εσένα»; Ξαναχαμογελάει. Αυτή τη φορά, λίγο περισσότερο. Ίσως να είδε κάτι επάνω του, σε αυτόν τον μικρό ρόλο που είχε παίξει.

Το μεγάλο βήμα μετά την εγγραφή του στη «Βασιλική Ακαδημία Θεατρικής Τέχνης». Ήταν η απόφαση που του άλλαξε τη ζωή. Μέχρι τότε, είχε δουλέψει, ως φωτογράφος και δημοσιογράφος, στο Evening Post.

Τελικά, καλά τα κατάφερε για ένα παιδί ζωηρό, μεγαλωμένο στην Αγγλία. Για ένα παιδί που δεν ξέρει, που γεννήθηκε. Στην Ιρλανδία ή στην Αγγλία;

Οι εικόνες σταματάνε, οι σκέψεις παγώνουν. Ανεβαίνει τα σκαλιά για να βρεθεί στη σκηνή. Ανεβαίνει για να παραλάβει το βραβείο του. Το τιμητικό βραβείο στον Peter o’ Toole, στον περίφημο Lorens της Αραβίας!